Marianne Delmee

Landschappen van de ziel: “Het land van mijn moeder”.

Ik ben op dit moment eigenlijk bezig met iets wat ik het "landschap van de ziel"  noem:vanuit mijn verbeelding een familieportret schilderen van het gezin waar ik vandaan kom,  voorlopig met name de broers en de zusters, waarschijnlijk komen pa en ma er ook nog bij. Hierbij laat ik mij inspireren door foto's en herinneringen die in mijzelf zijn opgeslagen.

Als het goed is worden het méér dan zomaar portretjes, ik wil dat er én "echte mensen" op staan én dat er sprake is van een "beeld-in-de-tijd", ik zoek niet naar nostalgie maar probeer een beeld te schilderen van  "het moment waarop we allemaal heel vanzelfsprekend aanwezig waren…”

De pure aanwezigheid schilderen van een mens, of een groep mensen, op een bepaald moment in de tijd.

W.Willems, in het persbericht voor de expositie in Heythuysen: 

"Het zwaartepunt van de tentoongestelde werken draait om de thema’s: het land van mijn moeder, moederschap, zwangerschap, nieuw leven.

Het zijn portretten geworden van ingrijpende, emotionele en ontroerende voorvallen uit het familieverleden van de kunstenares.Uit een familie waarin een moeder haar leven volledig wijdde aan haar man en hun twaalf kinderen.Portretten die niet altijd een levensechte weergave van de werkelijkheid zijn maar een uitbeelding van het wezenlijke; het archetype van vrouw en moeder.

De wereld waarin we leven werd vormgegeven door mannen die ook een bepaald vrouwbeeld hebben gecreëerd.Marianne Delmee kijkt anders tegen de vrouw aan, niet door de uiterlijke kenmerken weer te geven maar de beleving van binnen uit.

Ieder schilderij ontstaat als een zoekproces De gestalten doemen op uit de achtergrond. Figuur en ruimte lopen volledig in elkaar over.Het is een proces van schilderen en overschilderen net zolang tot zij geen platte afbeeldingen meer zijn maar een concrete aanwezigheid hebben, een soort van ziel."